Een verhaal van de sociale professional in verandering
De leefgroepbegeleiders met wie we in gesprek gingen voor ‘een verhaal over de sociale professional in verandering’ werden gevraagd een metafoor voor de sociale professional te zoeken. De metaforen die ze in het gesprek binnenbrachten, staan onderaan met wat meer duiding.
In de opleiding SRW worden jeugdprofessionals in spe aangemoedigd om met metaforen te werken. Het gebruiken van een metafoor helpt immers om complexe of abstracte ideeën begrijpelijker te maken door ze te verbinden met iets bekends of concreets. In het werken met kinderen en jongeren kan het werken met metaforen dan ook erg heilzaam zijn: moeilijke onderwerpen kunnen op een speelse en begrijpelijke manier worden besproken, waardoor jongeren zich makkelijker kunnen uiten of zich kunnen herkennen. Door een uitdagende situatie te omschrijven als een "storm die voorbij zal gaan", help je jongeren om hoopvol naar hun toekomst te kijken. Door kinderen te vragen met welke metafoor ze hun boosheid zouden omschrijven, biedt ‘ de vuurspuwende draak’ meer aanknopingspunten voor gesprek op hun maat.
De tekeningen van de metaforen zijn van de hand van de illustratoren van het boek die aan de slag gingen met de woorden van de leefgroepbegeleiders.
Als jeugdprofessional kan je zoveel kanten uit, en zijn er zoveel zaken die je kan doen. Er zijn vaak verschillende perspectieven, verschillende theoretische kaders, verschillende belangen en doelen. En de richting die gisteren het meer aangewezen bleek, hoeft dan vandaag niet te zijn. Als jeugdprofessional moet je je bewust zijn van de vele mogelijke wegen die er liggen, beredeneerd een weg kiezen, maar af en toe ook opkijken en de andere wegen overwegen. Het is een blijvend zoeken wat werkt.
Als jeugdprofessional lijk je soms om een beer met welpen. Die welpen dartelen om je heen, en zorgen er -soms letterlijk- voor dat je je handen meer dan vol hebt. Elke welp zijn specifieke zorgen en behoeften. Allemaal welpen die wat anders nodig hebben, en jij als beer die alles in de strijd gooit om daaraan zoveel mogelijk tegemoet te komen.
Als jeugdprofessional stap je samen met kinderen, jongeren en hun gezin in een boot. De zee is erg onvoorspelbaar, en daar heb je amper vat op. Soms is het water rustig en kalm. Soms zijn er stormen en kapseis je met de hele boot. Je kan enkel proberen je boot zo stevig mogelijk te maken, en kinderen en hun context te laten ervaren dat je -ongeacht de zee- samen met hen in de boot blijft zitten.
Als jeugdprofessional moet je stilstaan bij de vraag ‘hoe zou ik willen dat er voor mijn kinderen gezorgd wordt’. Naast alle professionele keuzes die je als jeugdprofessional maken moet, moeten kinderen vooral alle dagen horen dat ze graag gezien worden. Ga met de kinderen in de leefgroep om zoals jij zou willen dat ze met jouw kinderen zouden omgaan.
